Bir ülke tanıyorum. Şanssız, çok şanssız bir ülke. Her yol ayrımında yanlış zarlar atmış, uydurma provokasyonlarla hem kardeş hem din kavgasına düşmüş, ayaklarına çelik halatlar bağlanmış, siyasal partileri koltuk kavgasıyla bölünmüş, iktidar hırsıyla ülkenin temellerinin sarsılmasına göz yummuş…

Bir ülke tanıyorum, en kritik yıllarda aydınların tüm yalvarmalarına rağmen küçük partilere bölünüp herkesin sıfatlar peşinde koştuğu trajikomik bir dünya yüzünden iktidarı dincilere bırakmayı göze almış.

Bir ülke tanıyorum, hem yasalar hem anayasa bugün artık keyfi olarak uygulanıyor, ya da uygulanmıyor! Sözde suçu işleyenin kim olduğuna ve şikayet edene bakarak kararlar alınıyor. Kimi şahıslar, ülkenin kurucusuna bile sövebiliyor; kimilerinin ise ses tonundan veya bir kelimesinden imalar çıkartılarak siyasi hayatı tehdit altına sokulabiliyor.

Bir ülke tanıyorum, kamuya açık yerlerde hak-hukuk-adalet veya hatta sadece ekmek için bağıranın geleceğinin riske girdiği, ama kanunen yasak olan propaganda sloganları atanı polislerin ve savcıların görmezden geldiği!

Bir ülke tanıyorum, adım adım oralara nasıl geldiğini de çok iyi biliyorum…

Bir ülke tanıyorum, her bölgeden insanımızın birbirine âşık olup aile........

© Cumhuriyet