Aday saptamalarının da son aşamalarından sonra artık, seçimlerin “partiler arası” yarışma süreci başlayacak. Biraz daha önce başlasaydı o süreç, elbette daha faydalı olurdu. Ama tüm partilerin yerel seçimler öncesinde de tüm adayların tümünü “merkez”den tayin etme merakı, pek çok tecrübe geçildiği halde, hâlâ azalmadı.

Son milletvekili ve cumhurbaşkanı seçimlerine iktidarın da muhalefetin de “ortaklık halinde girmesi” bir zorunluluktu. Ortakların “ortak aday” gösterme pazarlıklarını önseçimli yapmak, daha güçtü. Ama bu önümüzdeki seçimde, seçimin adı da ortada: “Yerel” seçim... Seçmenler, adayları, pek çok il ve ilçede hemşerileri, hatta bazılarında mahalleleri, komşuları arasından seçecek. Siyasi partilerin, o adayların kimler olacağını ve kimlerin olamayacağını belirleyecek mekanizmaların bir merkezde oluşturulması gerekir miydi? Öyle bir merkeze -her ihtimale karşıonaylanması yetkisi verilebilirdi. Ama esas, önseçim uygulamasının amacına uygun olmasını sağlayacak itirazları karara bağlayacak bir mekanizma kurmaktan ibaret kalırdı. Eski zamanlarda olduğu gibi...

“Eski zamanlar” derken... Ben, malum, gazeteci olarak da siyasette bulunduğum sürelerde de o süreçleri yakından izlemiş olanlardan biriyim. Seçimlerde adayların en azından büyük bir kısmının örgüt (o zamanki adıyla teşkilat) tarafından seçilmesi uygulaması, demokrasiye geçiş süreciyle başlamış, o yetki, adayların önce yüzde........

© Cumhuriyet