“Bir halden anlamaz cahile kul eyledin zaman bizi”*

Madımak yangınıyla bizden koparılan canlarımızın 30 yıllık adalet arayışında hukuk kapısı 30. yılda “zaman aşımı” kararıyla kapatıldı. Zaman ilerledikçe yitirdiklerimize, özlediklerimize yaşamın doğal döngüsüyle çıkar oldu yolumuz. Asuman ve Yasemin Sivri’nin anneleri Yeter annemiz 30 yıllık acıyla, adalet özlemiyle geçen yaşamının sonunda yüreğindeki ağırlıkla birlikte hakka yürümüş. Sabah haberiyle sözüm, gözüm durdu, gönlüm karardı. Zaman dondu, havada asılı kaldı.

“Gel seninle ahd ü peyman edelim

Ne sen beni unut ne de ben seni

İkimiz de bir ikrarı güdelim

Ne sen beni unut ne de ben seni”

∗∗∗

Elbette hepimiz 30 yıl önce ocağımıza düşen acıyla yanarken en çok özlediğimizle uyandık her güne yeniden. En çok onu özledik. En çok ona kahrolduk. Ama bir yanımız bizimle ya da bizden önce ve sonra aynı acıya düşürülenlerle hemhâl oldu. Ahd-ü Peyman ettik unutmamaya ve unutturmamaya. Pir Sultan Abdal’ın “Yolun sonunda ışık yoksa sen ışık ol” deyişinden feyz aldık. Belki kendi acımızla içimize dönmek ve zamanın kollarında sakinlemek, zaman doldurmak bir yoldu. Bu yolu seçene söz söylemek kimsenin haddi değil. Ama öğretimiz, öğrendiğimiz daha da önemlisi hissettiğimiz ‘insan olma’ yoluydu.

“Hakk’ı ol buldu bildi cân içinde

Kâmil insan odur insan içinde

Ol insandur hemân Hakk’un emîni

Dâyim Hak iledür anun yakîni”**

∗∗∗

Hak yemeden yaşamak, kimseyi ayırmadan, 72 milleti görerek haksızlığa ve zalime karşı durmak, bilim yolunda düşünerek, sorarak ve sorgulayarak iyiyi aramak, iyiyi çoğaltarak insanlık için yaşamak bir tercihtir. Öyle ya "Cehennemde ateş yoktur, her insan ateşini bu dünyadan götürür."* Adalet arayışımız kendimiz için olmadı. Susmadan, yılmadan sürdüreceğiz. En azından ben babamdan öyle öğrendim. Metin Altıok şöyle söylemişti;

"Evet her şey insan içindir. İnsanla değer bulur ve........

© Birgün