Cep telefonumda kullandığım bankacılık uygulamasında, ekranın sağ alt köşesinde “Durumum” diye bir sekme var. Hiç tıklamadım ama, sanıyorum gelir – gider tablosu ile “finansal ahval ve şeraitim”in fotoğrafı, belki de yürek paralayıcı bir grafik halinde sunuluyordur orada. Ne zaman bir işlem yapmak üzere uygulamayı açsam, ana sayfada gözüm oraya takılıyor.

Ama, ne zaman gözüm takılsa, “Ya boşver şimdi. Moralini bozma. Gir, işlemini yap, çık...” diyor iç sesim.

Yoksulluk sınırının altında bir gelirle çalışan bir emekli – emekçinin doğal ve belki de on milyonlarca insanla birlikte paylaştığım anlaşılabilir refleksidir bu.

“Girip, işlemimi yapıp, yani bir yerlere yine para ödeyip” çıkıyorum. Dün sabah da, başta kira ve aidatları ödeyerek yaptığım gibi.

Ama maalesef, hayatın başka alanlarında böyle bir seçenek yok. Yani, “durumumuz” diye bir sekmeye “tıklayıp tıklamamak” seçeneği sunulmuyor bize. Sabah gözümüzü açtığımız andan gece uykuya dalana kadar, deyim yerindeyse “Drraaaank!” diye suratımıza vuruyor her şeyi hayat.

Örneğin, önceki sabah uyandığımızda, “Katliam Yasası”nın kabulü için oy kullanan ve bunu adeta bir “zafer” pozuyla kutlayan iktidar partisi milletvekillerinin yılış yılış, yıvış yıvış, vıcık vıcık pespayelik akan fotoğrafı ile karşılaştık, TV ekranlarında ve gazete – internet sayfalarında.

Yine aynı ekranlarda ve sayfalarda, ortadoğuda bizi de içine alma potansiyeli taşıyan yangının üzerine binlerce ton benzin dökülmesi anlamına gelen bir suikast haberi, HAMAS lideri İsmail Heniye’nin Tahran’da öldürüldüğü gerçeği de orada öylece duruyordu, yukarıda sözünü ettiğim sanal “durumum” sayfasında. Aslında sanal da denilemez pek. Açık seçik “somut durumumuz” sayfasında.

Daha bir gece önce........

© Birgün