Dışarıdan içeriye mektup bir hatırlama ve hatırlatma egzersizi sayılır. Yeni yıla giriş, geçen yıldan hatırladıklarımızla hayatımıza bir çeki düzen verip, gelen yıla ilişkin geleceğin hatıralarını düşünmek için bir sebep olur. Hatırlamak için basitçe ne yapabiliriz, mektupta bu soruyu düşündüm. Belki ruh sağlığını (dışarıda ya da içeride) adaletsizlik, umutsuzluk ve belirsizliğin toksik etkilerinden korumamıza yardım edebilir.

İnsan zihni, içinde olduğu bağlamın dışını, öncesini ve sonrasını bir seferde, hepsi bir arada olarak net ve berrak görmekte zorlanır. Bu özellik ruhsal ve fiziksel bütünlüğümüze dönük travmatik durumların yarattığı baskı ve tehdit altında iyice belirginleşir, bir zaaf haline döner.

Travmatik olaylar hatırlama ve unutma mekanizmalarımızı bozduğundan ötürü bildiğimiz birçok şey sanki yokmuş gibi ya da çok farklıymış, farklılaşmış gibi olur, gibi gelir.

Fiziksel ve psikolojik olarak yok edilme tehdidi ile karşılaşmak, var olmuş olduğumuzu, bizimle başlamamış ve bizimle bitmeyecek bir akışın parçası olduğumuzu unutturur. Travmanın travmayı doğrudan yaşayanlar dışında duruma tanık olanlara, tanık oldukları durum karşısında ne yapacağını etkisi daha az dile getirilir.

Dünyanın adaletsiz olduğu düşüncesini, inancını besleyen, bunu değiştirmek için boşuna........

© Birgün