Avrupa’da geçtiğimiz haftalarda başlayan çiftçi ve köylü eylemleri sürüyor. Eylemlerin Türkiye’de ele alınış biçimi hayli sorunlu ilerliyor. Gerçek anlamda bir dezenformasyon üretildiğini dahi söyleyebiliriz. Katılımcılar ve talepleri konusundaki üstünkörü tespitler zaman zaman eylemleri topyekün ilerici addetmeye varırken zaman zaman da gerçekten ilerici ve hatta sosyalist tarafın toptan görmezden gelindiği bir iki uçlu körlüğe varıyor. Bu körlük Türkiye için barındırdığı dersleri de görmemize engel oluşturuyor. Halbuki eylemlerin akla getirdiği ilk soru, Türkiye’de de çiftçiler eyleme geçer mi sorusu son derece önemli.

Öncelikle Türkiye’deki küçük çiftçi ve köylülerin itiraz edecek çok fazla sebebi var. En basitinden küçük çiftçilerin ve köylülerin hiçbir koşulda emeklerinin karşılığını alamadığını biliyoruz. Hatta enflasyona bağlı olarak dalgalanan girdi maliyetleri karşısında herhangi bir güvenceden de yoksunlar. Bu nedenle çoğu durumda maliyetin altına üretim yapmaya zorlanıyorlar. Bir yandan da toprakları artan şekilde gasp ediliyor, borç yükü artıyor ve üretimi bırakmak zorunda kalıyorlar. Hapsoldukları bu cendereden çıkamazken çözüm diye öne sürülen politikalar bu sömürüyü derinleştirmeyi vaat ediyor. Bu anlamda Avrupa’da sokakta olan çiftçi ve köylülerden çok daha fazla ve çok daha derinleşmiş sorunlar olduğunu söyleyebiliriz.

∗∗∗

Bu koşullara karşı ortaya........

© Birgün