İnsanın kişisel tarihinde düğün kadar önemli kaç olay var ki? Öyle olunca da bu çok özel günü çevrendeki özel insanlarla paylaşmak istiyorsun.

2024’e geldik, dünya epeydir bir “küresel köy”. Her yer birbirine benzedi, gelenek görenek gevşedi… İyiydi, kötüydü demenin de anlamı yok artık. Böyle!

El ele tutuşup iki kişi nikâh memuruna gidenler de var, Hindistan’dan Antalya’ya gelip dünyanın dört bir yanından binlerce davetliyle eğlenerek evlenen de… Dünya bir köye dönüşünce gelenek görenek silikleşti belki, ama hepten yok olmuş da değil.

Bizim oralarda düğün daveti için biri görevlendirilir, ona “okuyucu” denirdi. “Okuyucu”, daveti, davet edilenin yakınlığına göre bir parça kumaş, havlu, sabun gibi hediye eşliğinde iletirdi.

Bu adet her yerde var. Giresun’da düğün davetlerine ilişkin eski bir yazıda okudum: “Davet mazruflarını götürmeye fakir veya istekli bir çocuk memur edilir. Bazı kimseler yemeni, horoz, koç gibi şeylerle davet edilir. Bu kimselerin gelen çocuğa bahşiş vermeleri ananevi bir usuldür.”

Bartın’da da geleneksel düğün okuntusu “düğüncü” denilen kadınlar tarafından mani okunarak ve ailenin lakabı söylenerek yapılır, köylerde düğün okuntusu tavuklu börek ve helvayla yapılırmış.........

© Birgün