Ülkemizde yaşanılan iş cinayetlerinin sonu gelmiyor. Bu kez de Erzincan İliç’te yüreğimiz yandı. Dokuz işçimiz on binlerce ton zehirli toprağın altında kayıp ve ben bu yazıyı yazarken bu dokuz işçinin tamamının kimlikleri dahi bilinmiyordu. Kazanın meydana geldiği madeni işleten şirket yabancı ve yerli ortaklı bir oluşum. Ortaklığın yabancı tarafı (SSR Mining) � hisseye sahipken, çok bilindik yerli ortak (Çalık gurubu) oranında pay sahibi. Yani bizim topraklarımıza ait değerler, bizim işçilerimiz eliyle çıkartılıp yabancılara kâr olarak akıtılıyor. Bu yapılırken de doğamız yok ediliyor, geri dönüşü olmayan kirlilik, uzun vadede oluşacak kronik hastalıklar, iklim değiştiren coğrafya yetmiyor bir de iş cinayetlerine kurban verdiğimiz halkımız.

Şimdi bu adına kazan denilen sadece iş değil, aynı zamanda çevre cinayetinin göz göre gelmesinden tutun da maden izninden başlayan ve her aşamasında yaşanılan tüm rezillikler ortaya tek, tek dökülüyor. Muhalif basın bu konuda üzerine düşen görevi yerine getiriyor. Bu nedenle ben bilinen ve tekrar olabileceklerden farklı olarak konunun bir başka yanına değinmek istiyorum.

∗∗∗

Bilindiği gibi ülkemizin iş cinayetlerinde Avrupa birincisi ve Dünya üçüncüsü olma kötü istatistiki derecesi iddiaları sürüyor. ( Avrupa Birliği’nin (AB) resmi istatistik ofisi Eurostat ve Sosyal Güvenlik Kurumu’nun (SGK) verilerine göre Türkiye iş kazalarında en fazla insanın hayatını kaybettiği ülkeler sıralamasında birinci.) Bu kötü verileri ortadan kaldırmaya yönelik olarak 2012 yılında çıkartılan 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu aradan geçen 12 yıla karşın hiçbir derde deva olmadı. Bilakis adına artık iş cinayeti denilen kazalar artarak devam ediyor. Burada konuyla ilgili verilere bir kez daha yer vermeye gerek duymuyorum. İlgi duyanlar özellikle de bu konuda çok önemli çalışmalar yapan İSİG (İşçi Sağlığı ve İş güvenliği Meclisi) çalışmalarını web sitesinden........

© Birgün