Herhalde “Cemal Süreya yazmıştır...” diye başlayan 99 yazı yazmış olacağım sonunda, 9’unu yazmışımdır. 10’uncusu da Türkiye’de Aydınlanmanın, Hümanizmin öncü adlarından Vedat Günyol için olsun. Cemal Süreya, Türkçenin okunması gerekli 99 kitabından olan 99 Yüz’de yazmıştı “Vedat Günyol İçin Çağrışımlar”ı.

“Yüzü sanki bir yazarın değil de bir gökbilim profesörünün yüzü” diyecek ve yüzünde yalnızca yeryüzünü değil, göğü de görecektir Günyol’un. Yakıştırma mı, değil, “Aynayı tuttum yüzüme/Ali göründü gözüme” dizeleri, Tanrının insanın yüzünde tecelli ettiğinin nasıl derinliğine yalın söyleyişiyse, güneş de insanın sözünden yüzüne ışığıyla, sıcaklığıyla gece ve gündüz gezer.

Yıldızın Parladığı Anlar gibi güneşin indiği yüzlerden biri de Vedat Günyol’un yüzü. Yaşı da nerdeyse yüze yakın bir bilge olarak var oldu, eyledi, yazdı, söyledi ve bir anlamda da kendine mistik diyenlerin, öyle vehmedenlerin bile erişemeyeceği dervişane bir yaşam sürdü. Yalınlığa erişmenin, derinliğe ulaşmak gibi bir yükseklik olduğu düşünülürse, bir ülkenin çilesini üstlenmek, buna gönüllü olmak, yılmamak ve en önemlisi de şimdilerde eser miktarda bile kalmayan “diğerkâm” tutumuyla dünya malında gözü olmamanın, bencillik........

© Birgün