Belirtelim liste çok fazla Türkiye ağırlıklı, ama bunun milliyetçilikle değil eldeki kupalar ve başarılarla alakası var. Ulusal takımlar düzeyinde potansiyel 3 altın madalyanın 3’ünü de kazanan, bu turnuvalarda oyuncuları rüya takım ve MVP ödüllerini süpüren, kulüpler düzeyinde en büyük 2 kupanın 2 finalinde de 2 takımı bulunan bir ülkenin listeyi domine etmesinden daha doğal bir şey olamaz.

• Yılın takımı–Türkiye: Açıkçası buraya bir kulüp takımını seçmek çok zordu. Türkiye’den Vakıfbank ve Eczacıbaşı yılı 2 uluslararası turnuvanın 1’inde final 1’inde şampiyonluk elde ederek kapatırken kendi liglerinde şampiyon olamadılar. Imoco Conegliano ve Fenerbahçe ise liglerinde şampiyon olurken uluslararası turnuvalarda zirveden uzaktılar. Bu yüzden bu sene için çok daha ikna edici olması açısından Türkiye’ye ayrıcalık yaptık. Yıllar boyu özlemini çektiğimiz şampiyonlukları ardı ardına kazanırken en büyük dileğimiz, gelecek yıl bu satırları yazarken olimpiyat şampiyonu bir takımdan bahsedebilmek.

• Yılın Baş Antrenörü – Daniele Santarelli: VNL şampiyonluğu sonrası yazdığım yazıda onu İtalyan aktör/yönetmen Roberto Benigni’nin enfes filmi La Vita e Bella’nın başkahramanı Guido Orefice’ye benzetmiştim. Hayattaki negatiflikler değil pozitifliklere odaklanan, etrafına neşe saçan, tutkulu, yakınlarına aşkla bağlı ve komik aile babası. Turnuvalar sırasında, işine ne yarayacaksa planlarını o yöne doğru kaydıracak ve gerekirse birkaç kez oyuncu varyasyonu değiştirecek kadar pragmatist, ama aynı zamanda bu pragmatistliği sırasında oyuncuların kendisine duyduğu güveni hep sağlamlaştıran Santarelli, kadrodaki oyuncuların stres katsayısını artırmak bir yana, kadroya almadığı oyunculara bile kendisi hakkında olumlu cümleler sarfettiriyordu (Tuğba İvegin örneğinde olduğu gibi). Şu anda Türkiye ve Imoco ile 41 maçlık bir galibiyet serisi de olan antrenör, bu süre zarfında tam 6 kupa kazandı. Kendisi ayrıca ulusal takımlar kapsamında düzenlenen son 3 kupanın da şampiyonu (2022 Dünya Şampiyonası, 2023 VNL ve 2023 Avrupa Şampiyonası)

• Yılın pasör çaprazı ve en değerli oyuncusu – Melissa Vargas: Melissa Vargas’ın Türkiye formasını giymeye başlayacağı an çok büyük bir sabırsızlıkla beklendi, 2022 yılından beri. Herkes, yıllarca kıyısından döndüğümüz altın madalyaya ulaşmak için böyle bir oyuncunun eksik olduğunu ve Küba asıllı pasör çaprazının bu eksikliği kapatarak bizi zirveye ulaştıracağını düşünüyordu ve dolasıyla da beklentiler çok büyüktü. Bu kadar büyük beklentileri karşılaması dahi büyük bir övgüyü hak ediyor. Vargas, Fenerbahçe ile kazandığı Sultanlar Ligi şampiyonluğundan sonra hiç hız kesmeyerek ulusal takım sezonunu 2 MVP ödülü eklediği altın madalyalarla bitirdi. Özellikle Avrupa Şampiyonası yarı finalinde İtalya’ya karşı 2-1 mağlupken 4. setin sonunda ve 41 sayı aldığı final maçı boyunca koyduğu ağırlık ve el yakan son toplardaki mükemmele yakın performansı ile bizi meşhur “vadedilmiş topraklara” ulaştırdı. Yılın........

© Birgün