Şeker Bayramı arifesindeyiz…

Bayramlar insanlarımızın en mutlu olduğu günlerdir…

Dini ve de milli bayramların kendine has kuralları vardı.

Örneğin, dini bayramlar öncesi, babalar çocukları için çarşıya çıkar, onlara yeni eşyalar alır, sevdikleri yiyeceklerden bir demet oluşturur, evin hanımı anneler, bayram temizliği sonrası, gelecek konuklara ikram edileceklerini hazırlar, dahası, aile büyüklerine götürülecek tatlıları yaparlardı…

Yani dini bayramlar, hem büyükler hem de çocuklar için mutluluk ve heyecanla yaşanan günlerdi!

∗∗∗

Ulusal bayramların heyecan ve coşkusu bir başkaydı!

Atatürk’e saygı ve minnetle başlayan, tarihin derinliklerinden gelen başarıların heyecanla anımsatıldığı, ülkenin emperyalistlere karşı verdiği “Kurtuluş Mücadelesinin” başlangıcı olan TBMM oluşumu ve laik demokratik, sosyal hukuk devletinin kuruluş öyküsünün heyecanla anlatıldığı, yeni Türkiye Cumhuriyeti’nin kurum ve kuruluşlarının onurluca yer aldığı, öğrencilerin gururla geçiş yaptığı tören alanlarında, halkın da coşkuyla alkışlarını duymak insana başka bir haz verirdi…

Tabii o günler, 22 yıl öncesinde kaldı!

∗∗∗

Şimdiyse, Cumhuriyetten rövanş almak isteyen, Atatürk’e, emekçiye, emeğe, laik demokratik devlete, Anadolu’ya, Ormana, suya, denize düşman bir yönetim baskısı altında bayramları geçirmeye çalışıyoruz.

“Ekonomist” olduğunu iddia eden acemilerin çökerttiği ekonomiyle açlık ve sefalet içindeyiz…

129 ülkeden 159 çeşit ürün alıyoruz. Döviz arttıkça aç kalan katmanların sayısı da artıyor…

Emekliler ölüme mahkûm edildi…

Kadınlar yol ortasında katlediliyor…

Şeker alabilmek, baklava yiyebilmek emekleriyle kazananlar için bir hayal…

84 milyon insan aç ve gelecek kuşkusuyla........

© Birgün