Dışarıda sürekli rüzgârın ve dalgaların sesi. Balıkçılar kahvesi, dünyanın ucunda bir yerdeymiş hissi veriyor, az ilerisi dünya değilmiş gibi. Belki de dünyadaki herkes, dünyanın ucundaymış gibi yaşıyordur. Okumalarımda karşıma sık sık çıkan eleştiri ya da şikâyet, toplumların sessizliği ya da insanların pasifize olma halleriyle ilgili. İnsanların pasifize edilmeleriyle neoliberal politikalar, sosyal medya, dijitalleşme, toplumsal çözülme arasında ilişkiler kuruldu ama belki de pandemi bütün bu etkileri yoğunlaştırmaktan daha fazlasını yapmıştır. Ama çoğu kişi artık pandemi hakkında ne bir şey duymak, ne de düşünmek istiyor. Bu muhtemelen pandeminin toplumları travmatize etmesiyle ilgili. Dünya böylesine geniş çaplı ve uzun süreli bir izolasyonla karşı karşıya kalmamıştı.

DEHŞET

Freud 'Haz İlkesinin Ötesinde' adlı kitabında, çaresizlik duygularına karşı etkin bir biçimde harekete geçemediğimizde travmatize olduğumuzu yazar. Sadece bir savaş ya da doğal felaketle karşı karşıya kalmış olmak kişiyi travmatize etmesi için yeterli değildir; yaşadığı olaya kaygılanma kapasitesi yetersizse ve hazırlıksız yakalanmışsa, yaşadığı dehşet nedeniyle aşırı uyarılmış ve çaresiz hissetmişse... Bu açıdan, Zizek'in tespitiyle "evde kal" denilerek herkes pandemi tarafından işaretlenmişti, yani hastaneye kaldırılmasalar da travma mağduru oldular, çünkü çaresizce sokağa çıkmayı beklediler. Bilmedikleri........

© Birgün