Eylül’den bu yana iki kardeş kaybettim. Kardeşim Şeref’ten sonra bir can yoldaşımı, bir kardeşimi daha kaybettim. İlk gençlik arkadaşımız, kardeşimiz, yoldaşımız Talip Koçan’ı 59 yaşında kaybettik. Erken veda etti Talip. Daha yaşanacak yıllar, peşinden koşulacak hayaller, atılacak kahkahalar vardı. Giderayak hepsi yarım kaldı. Şair “her ölüm erken ölüm” dese de erken ölümün, sırasız ölümün tesellisi yok!

Şair Ölüme dair şiirinde “Bir eski Acem şairin “Ölüm adildir” –diyor,– “aynı haşmetle vurur şahı fakiri” dizesinin ardından adil olmayan ölümleri anlatır ve ekler: “Ölümün adil olması için hayatın adil olması lazım.”

Talip adil ve özgür bir hayata inandı, son ânına kadar bu inancını korudu. En zor zamanlarda bile iyimser oldu. Eşitlik, özgürlük ve adalet uzun yürüyüşünün, sessiz ve sitemsiz bir neferi olarak yaşadı.

1970’lerin sonlarında, ilk gençlik yıllarında eşitlik, özgürlük ve sosyalizm mücadelesine katıldı. 12 Eylül günlerinde işkenceyle tanıştı. Talip’le tarihi TKP’den ÖDP’ye beş partide yan yana yer aldık. Epeyce düşündüm ilk nasıl tanıştık diye ama hatırlayamadım. Zararı yok!........

© Birgün