Savaş karşıtı başyapıtı “Harp Esirleri” (La grande illusion, 1937) dolayısıyla Naziler tarafından “Bir numaralı halk düşmanı sinemacı” ilan edilen Fransız yönetmen Jean Renoir’nın çok güzel bir sözü var: “Westernlerdeki en harika şey hepsinin aynı film olması. Bu, yönetmene sonsuz bir özgürlük verir.”

Neredeyse sinema sanatının başlangıcından 1970’li yılların sonuna dek tüm dünyada etki yaratan ve sevilen, İtalyanların “spagetti western” örnekleriyle yeni açılımlar yapan, 1980’lerde inişe hatta sönüşe geçen, arada Walter Hill’in “Uzun Sürücüler” (The Long Riders, 1980) gibi tekil örnekleriyle hayat öpücüğü verilen western türü, Kuzey Amerika’nın “beyaz” tarihinden serüvenler sunmaktadır.

Düellocu kovboylar, yalnız şerifler, kasabaya bela olan haydutlar, altın arayanlar, maden ocağı sahipleri, kumarbazlar, linç edilenler, sermaye birikimini temsil eden yeni zenginler, güçlü kadınlar, göçmenler ve yerliler bu türün esas kahramanlarıdır ve Hollywood stüdyoları aracılığıyla bir “mitoloji” yaratılmıştır.

Kıtada feodal bir geçmiş yaşamamış göçmen beyaz insanlar, gerçek sahiplerini ötekileştirdikleri bu uçsuz bucaksız topraklarda bir “dayanma........

© Aydınlık