Söhbət  "Nurlu yolun bələdçisi"-ndən  gedir

Yaxın günlərin söhbətidir. İndi əlimdə tutduğum kitabı mənə ədəbiyyatımızın cəfakeşi, ədəbi tənqidimizin ağsaqqalı və sözün bütün mənalarında ədəbiyyat üçün yaşayan, ədəbiyyata xidmət edən filologiya elmləri, doktor, professor Vaqif Yusifli – mənim dəyərli hocam bağışladı. Bu kitabı da təqdim edəndə dedi ki, “istəyirəm bundan bir şey yazasan”.

Təbii ki, ustad sözü qanundur. Onun nədənini soruşmaq ən azından günah olar. Amma mən bilirəm ki, Vaqif müəllim hər kitab haqqında rica etməz. Ona görə də kitabı görəndə daha doğrusu üz qabığındakı şəkilə baxanda mənə hər çey aydın oldu. Bu şəklin sahibi indi Tanrı dərgahındadır. Özü ilə təəbəssümünü də apardı. Amma xatirələri qalb- sözü, söhbəti, zarafatları yaşayır. Elə buradaca bir haşiyəyə çıxım.

-Vaqif Yusifli ilə məni daha sıx bağalayan, aramızda sarsılmaz bir körpü yaradan məhz Tofiq Mahmud idi. Tofiq müəllim Füzuli rayonunun Gorazılı kəndində doğulmuşdur. Onunla mənim kəndimin arasında bir dağ var idi. Sanki hərəmiz dağın bir üzündən bir- birimizə söykənmişdik, kürək- kürəyə vermişdik. Və Tofiq Mahmud günün istənilən saatında mənə telefon aça bilirdi, ərk edə bilirdi. Kiminsə yazısını tapşırırdı. Təbii ki, mən də ona eyni sayğı və eyni güvənlə yanaşırdım. Gah mənim iş otağımda, gah da onun........

© Ədalət