DEM Parti’nin İmralı heyeti bir MHP ziyaretinde. Soldan sağa, MHP Genel Başkan Yardımcısı Feti Yıldız, MHP lideri Devlet Bahçeli, DEM Şanlıurfa Milletvekili Mithat Sancar ve TBMM Başkanvekili Pervin Buldan.

TBMM’nin Terörsüz Türkiye Komisyonu’nun PKK lideri Abdullah Öcalan ile görüşmek üzere İmralı Cezaevine heyet göndermeye karar vermesi AK Parti, MHP ve DEM Parti’nin evet, CHP’nin ise ziyarete katılmama tutumuyla gündemin merkezine oturdu. Birkaç haftadır barış sürecine ilişkin neredeyse her tartışma bu başlık etrafında dönüyor. DEM Parti’nin ısrarını anlıyorum; Devlet Bahçeli’nin kendi tabanı açısından ciddi siyasi risk alarak bu tartışmayı öne çekmesini de yabana atmıyorum. Fakat yine de şu soruyu sormadan edemiyorum: Neden bu mesele böylesine belirleyici hale geldi ve gerçekten neyi çözüyor?

İmralı’ya temas kuşkusuz güçlü bir sembol. Fakat barış süreçlerinde semboller ancak adalet, demokratikleşme ve toplumsal yüzleşme gibi esasların içinde anlam kazanır. Sembol esasa dönüşürse süreç daralır, toplumsal güven aşınır ve barış vicdanı zedelenir. Simgesel kapılar açılabilir ama içeride oda yoksa beklenti hayal kırıklığına dönüşür.

Gerçeğin altını çizelim: PKK’nın yürüttüğü şiddet onlarca yıl bu ülkenin evlatlarını hayattan kopardı; Abdullah Öcalan bu şiddetin doğrudan ya da dolaylı mimarıdır. Bugün şiddetin kalıcı biçimde sona ermesi için onun rolünün yönetilmesi gerekebilir; fakat bu, geçmişin sorumluluğunu buharlaştırmaz. Öcalan’la temas barışın bir aracı olabilir, barışın kendisi değil. Sürecin merkezine tek bir ismi koymak mağdurların adalet beklentisini, Kürt yurttaşların........

© yetkinreport.com