Aylardan eylül, ruhumun kelebekler misali uçuştuğu zamanlar. Belki caddelerde begonvil kokuları yok, akasyaların renk cümbüşüne de şahitlik etmiyoruz ama hüzünlü bir ahenkle yapraklar ağaçları terk ediyor. Doğanın büyüsüne bitki örtüsünün kabuk değişimine şahitlik ediyorum. Gür sesle şarkılar fısıldıyor kulaklarıma akan ırmaklar. Eylül bir başka huzurla geliyor gönüllere.

Oturmuşum tenha el ayak uğramayan bir nehir kenarına. Benim ben olduğum anı yaşıyorum. Dante gibi ömrün yarısını da devirmişiz. Huzur birikimlerim ve güzel anılarım eşlik ediyor bana. Kâh sövüyorum gelmişine geçmişine hayatın, kâh gülümsüyorum mutlu olduğum anıların hatırına. Beni alıp götürüyor sessiz ve sakince akan sular mazi denen o dönülmez geçmişe.

Yalnızlık diyorum! Ne acı bir elem ve keder. Doğanın kalbinde bir çare yalnızlık, tarifi mümkün olmayan bir keder içerisinde derin duygulardan dağlar biriktiriyorum kalbimin orta yerinde. Zamana sitem ediyorum "ne de çabuk geçtin" diye. Oysa ne........

© Yeşilgiresun