Bir zamanlar tabelaları vardı.
Giresun'un dağlarında ve kıyılarında, küçük ama umut dolu beldeler kendi ayakları üzerinde durmanın heyecanını yaşıyordu.
Bugün o tabelalar yok ama belediye olmak bu topraklarda yaşayanların hafızasında duruyor …
1980'lerin sonu ve 1990'ların başı, Türkiye'de “yerinden yönetim” anlayışının güç kazandığı, köylerin kente dönüştüğü yıllardı. O dönemde Giresun'un pek çok köyü, artık kendi geleceğini belirlemek isteyen halkın iradesiyle belde belediyesine dönüşmüştü.
Çaldağ, Yavuzkemal, Kümbet, İnişdibi, Kovanlık, Tamzara, Piraziz'in bazı beldeleri ve Görele'ye bağlı Çanakçı Karabörk gibi yerleşimler bu dönemin simge belediyeleri arasında yer aldılar.
Böylelikle bu belediyeler yol, su, kanalizasyon, çöp toplama gibi temel hizmetleri kendi kaynaklarıyla çözmeye başlamış, bazı mahalleler birleşmiş, gençler için yeni yeni iş sahaları açılmıştı.
Küçük çaplı da olsa ekonomik canlanma başlamış, belediyelerin aldıkları araçlar, yeni imar planlarının yeşermesiyle başlayan yeni inşaatlar ile yerel istihdam olanakları artmaya başlamıştı. Pazar yerleri kurulmuş, esnaf sayısı artmış, ticaret harekelenmişti.
Çaldağ orman ve maden........

© Yeşilgiresun