Pazar günü kendi ilçesi 1926 Bulancakspor’a 2-1 mağlup olan, bundan sadece dört gün önce de Türkiye Kupası’nda komşu 52 Orduspor’a karşı 1-0 önde götürdüğü maçı uzatma dakikalarında yediği gollerle 2-1 kaybederek elenen Giresunspor…

Peki asıl soru şu:

Yenilen, elenen gerçekten Giresunspor mu sizce?

Kesinlikle hayır!

Yenilen biziz…

Sizlersiniz, bizleriz.

Bu hale getirenler; utanmadan, pişkin pişkin dolaşanlar ve ekibi!

Size inananlar, sessiz kalanlar, sorumluluk almayanlar… Hepimiz yenildik, hepimiz elendik.

Böyle biline!

Böyle bilinsin ki koca bir kentin yükünü omuzlayan o genç çocuklara, yarını olan futbolculara boşuna laf etmeyin. Onlar sahada alın teri döküyor; kaybetmeyi değil, direnmeyi öğreniyor. Asıl kaybeden; takımı, şehri ve tarihi bu çıkmazlara sürükleyen zihniyettir.

Çünkü Giresunspor hâlâ ayakta. Hâlâ nefes alıyor, hâlâ direniyor. Yenilgi, vazgeçildiğinde olur. Giresunspor’un çocukları vazgeçmedi, biz de vazgeçmeyeceğiz.

***** ***** *****

Ben gazeteciliğe yeşil-beyazlı futbolcuların idmanlarını takip ederek başladım.

Efsane başkanımız Muzaffer Deniz’le yeşil-beyazlı oldum. Göğsümüzde Çotanak armasıyla sabah-akşam idmanlara gittik. Teknik kadro, antrenör ve futbolcularla birlikte kimi zaman sevinçten uçtuk, kimi zaman üzüntüden kahrolduk.

Yıkılan Giresun Atatürk Stadı ve yanındaki, daha sonra yüzme havuzu yapılan toprak sahada; yağmur çamur içinde koşan gençlerin peşinden haber kovalarken öğrendim bu mesleği. O günden........

© Yeşilgiresun