Uzun bir ardan sonra abartılı biçimde reklamı yapılan bir filmin ön gösterimine gitmek fikri beni daha en başından yordu! Sabahın saat yedisinde tıraş ol, duş yap, elbiselerinin ütüsü bozulmuşsa onları giyilebilir hale getirmek için ayrıca mücadele et! “Aha, o paça öyle mi düzeltilir? Gömleğin yakasında yapılacak son rötuşta dikkat parmakların yanmasın!” Gibi inanılmaz teferruatlar insanı daha yola çıkmadan yorar. Bunun kahvaltısı, otobüs/metrobüs/maramaray aktarmalarından sonra filmimin gösterildiği salona ulaşmak için aşılacak yol veya inilecek çıkılacak, yürüyen / dönen merdivenler aşamaları ayrı bir enerji deposu gerektirir…

Yıllar boyu bu tempo benim günlük rutinimdi. Fakat sonra birdenbire kontağı kapadım. Basın gösterimlerine katılmaz oldum. Neden diye sorduğumda hala sağlam bir cevap verebilmiş değilim. Gitmez oldum ama ön gösterimlere gitmeyişlere nadiren ara verdiğim oluyordu. İşte bunlardan bir tanesi daha. Cannes film festivalindeki gösteriminden sonra “Görevimiz Tehlike” filmini izleyenlerin uzun süre ayakta alkış tutmalarını okudum. İlk sorduğum soru “Neden?” oldu. Haberde nedenden söz edilmiyordu. Spotu şöyleydi: “Bu yıl 78'incisi düzenlenen Cannes Film Festivali'ne Tom Cruise'un başrolünü üstlendiği Görevimiz Tehlike: Son Hesaplaşma (Mission: Impossible – The Final Reckoning) damga vurdu. Merakla beklenen film 5 dakika boyunda ayakta alkışlandı.” Cannes müdavimler veda filminde ne görmüş olabilirlerdi dakikalarca alkışlayacak? Merak her sıkıntının başıdır derler. Sıkıntı çekme ihtimalini aklımda tutarak filmin basın gösterimine gitmeye karar verdim.

Dört bir yanından gümbür gümbür sesler gelen salonda (birazdan başımıza çökecek gibiydi!) üç saat boyunca dizimi kırıp oturdum, perdede akan görüntüleri takip etmeye çalıştım ama Görevimiz Tehlike, IMAX sistemi ile çekilip gösterildiği için devasa bir perdeye yansıyordu. Devasa resimlerin, küçük ekranlarda izlemeye alışmış........

© Yeniçağ