Satranç oynamayı öğrenmek, aslında hayatın acımasız kurallarını anlamaktan çok da farklı değildir. Tek fark, satrançta en azından rakibin görünür; hayatta ise bazen rakibin enflasyon olur, kur olur, kira olur, ayın 12’sinde kesilen internet faturası olur ama hepsinin hamlesini önceden tahmin etmek mümkün değildir.

Yine de gel, satranç nasıl oynanır bir bakalım. Belki kuralları okudukça hayatımıza gizlenmiş ironiyi daha net görürüz.

1. Taşların değerleri vardır. Tıpkı hayat gibi ama biraz daha dürüstçe.

Satranç tahtasında piyonun değeri 1’dir. Attır, fildir, kaledir, vezirdir… Hepsinin matematiksel bir eder karşılığı bulunur.

Hayatta ise bunun tam tersi geçerlidir: Birinin diploması 10 ediyordur ama işe alınırken 1 sayılır; bir başkası 1’lik yetenekle 9’luk maaş alır. Satrançta bu olmaz. Taşların değeri taş gibidir, sabit kurdadır, Merkez Bankası açıklamasıyla değişmez.

Ama hepimiz biliriz ki hayatın piyonları (bizler) en fazla ilerlemek ister. Fakat bazı satranç tahtalarında piyonun vezir olma şansı vardır, bizde ise genelde piyon tam çapraza ilerleyecekken “Zam gelmiş efendim” denip oyun kısa kesilir.

2. Her taşın hareketi bellidir. Kimse kimsenin yerine oynamaz.

Attan çapraz hamle bekleyemezsin, vezir dikine gidemezsin; kim neyse onu........

© Yeniçağ