Kürt hareketi doksanlardan bu yana dünyada ve Ortadoğu’da yaşanan jeopolitik-ideolojik kırılmalar karşısında kendisini hızlıca mobilize ederek süreç içinde siyasete doğrudan etki eden bir özne haline geldi. Yükselen Kürt realitesi, Kürt meselesine artık geleneksel paradigmalar üzerinden bakılamayacağını; yeni bir okumaya, yeni bir akli seçeneğe ihtiyaç olduğunu mikro-makro iktidarlara güçlü bir şekilde hatırlattı.

Değişen koşullar Türkiye’deki Kürt meselesini de doğrudan etkiledi. AKP Kürt savaşı ve barışı karşısında diğer iktidarlardan farklı olarak asimetrik bir yol izledi. Kürt meselesini pragmatist hedefleriyle iç içe geçirerek çözüm girişimleriyle birlikte otoriter devletin ajandasına entegre etmeye çalıştı. Bu pratikler AKP için bir siyasal kültüre dönüştü.

Yeni süreçte (1 Ekim 2024) popülist siyasal kültürün taktiklerini yeniden güncelledi; kutuplaşmanın öznelerini hızlıca ikame etti. İçerde CHP’yi, dışarıda İsrail’i şeytanlaştırarak milliyetçi tabanı yanında tutmak, Kürt meselesini kendi kontrolünde ve yine milliyetçi-muhafazakâr bir çerçevede sabitlemek yeni dönemin stratejik heyulası gibi dolaşıma sokuldu.

CHP ise Kürt meselesinde yürütülen yeni süreçte en azından eski CHP olmadığını ispatlamak için “sahaya ineriz, ama oynamayız” gibi bir tutumla kendisini sınırladı. Bir taraftan seçimlerde Kürtlerden aldığı desteğin yarattığı ahlaki borçluluk, diğer taraftan seçimleri Kürtsüz kazanma ihtimalinin tetiklediği kaygı CHP’yi sürecin içinde tuttu tutmasına ama inisiyatif almaktan hep çekindi.

AKP’nin yargı tacizleriyle siyaseti dizayn etme stratejisi CHP’nin bu konumunu belirledi.........

© Yeni Yaşam