Gıda fiyatları yüksek. Halk ucuz gıdaya erişemiyor. Yoksulluk diz boyu. Halkın erişebildiği gıda sağlıksız; tükettiği gıda şifası olmuyor, hasta ediyor. Yoksulluğa açlık, açlığa hastalık yoldaşlık ediyor aralarından su sızmıyor.

Televizyon muhabirleri her gün sokakta, önüne gelene gıda fiyatlarını soruyor, hiçbir Allah’ın kulu “fiyatlar iyi” demiyor, diyemiyor. Medya ekonomi yorumcuları gıda fiyatlarının yüksekliğiyle yatıyor, yeni artışı ile uyanıp kalkıyor. Gazetelerin manşetlerini gıda enflasyonu süslüyor, fiyat artış rakamları sayfaları nakışlıyor. Gıdanın sağlıksızlığı, fiyatın yüksekliğinin yanında gündem bile olmuyor, olamıyor. Perdeleniyor. Sırra kadem basıyor! Durumun vahameti böyle iken hükümet nezdinde gıda enflasyonu gündem olmuyor. Çözüm için parmak oynatılmıyor.

Hoyratça kullanılsa da toprak var, su var helva yapılmıyor. Üretim bir türlü öncelenmiyor.

Bu nedenle küçük ve orta ölçekli çiftçilik yapan üreticiler mutsuz! Tüketici halk ise umutsuz ve endişeli!

Çiftçiler niye mutsuz?

Çünkü üretim maliyetleri yüksek, ürün satış fiyatları düşük! Yani çark, ürünü satın alan ile ürün üretimi için gerekli olan girdileri satan şirketlerden yana dönüyor, daha doğrusu döndürülüyor.

Nasıl?

Şöyle, üretim için gerekli olan; mazot, tohum, ilaç, gübre, su, elektrik, traktör pahalı ve her yılın üretim sezonunda fiyatları yeniden artıyor! Çiftçinin ürününü satın alanlar fiyatı düşük belirliyor. Bu üretim girdilerini üreten ve satanlar ile çiftçinin ürününü satın alanlar kimler? Şirketler! Devletin piyasayı regüle edecek derman için bir tek kurumu yok. Olan kurumlar da şirketler lehine fiyatı düşük belirliyor veya piyasayı üretici ve tüketici yararına düzenleyecek biçimde çalışmıyor, çalıştırılmıyor.

Kırılası çark böyle döndüğü/döndürüldüğü için çiftçiler kazanamıyor. Zarar ettiği için ü-re-te-mi-yor! Topraklar boş kalıyor. Mutsuz!

Peki, tüketiciler neden........

© Yeni Yaşam