Üretim faaliyetleri, insanın tabiatı işleyip değiştirmesi suretiyle kendi hizmetine alması gayretlerini ifade eder. İnsan, tabiatın bir parçası olmakla beraber, kendini onun üstünde hisseder. Bu duygu içinde, bir taraftan tabiatı istismar ederken bir taraftan da ona “sahip olmak” ister. Böylece yeryüzüne dağılan milletler, irili ufaklı insan grupları ve fertler, tabiatı “parsellemiş” bulunmaktadırlar. Tabiat, üretimin vazgeçilmez temel unsurlarından biri olduğu için yaşamak isteyen her fert ve grup, ister istemez ona sahip olmak, onu “mülk edinmek” zorundadır.

Üretim zarureti, insanı ister istemez tabiata sahip çıkmaya, yani mülk edinmeye zorlar. Bu ihtiyacı hem cemiyetler hem de fertler birlikte duyarlar. Yeryüzü coğrafyasına şöyle bir göz atınız: Her devlet, bir tabiat parçası üzerine oturmuş, “vatan” adını vererek mukaddesleştirdiği coğrafya parçalarına sahip çıkmış bulunmaktadır. Burası milletin ve devletin “mülküdür” ve sınırları kim bilir hangi ızdıraplara mâl olarak çizilmiştir?

Mülk, insanların tabiatı paylaşma ve ona sahip olma ihtiyacından doğmuştur. Böylece devletlerin, cemiyetlerin, ailelerin ve fertlerin “mülkleri” meydana gelmiştir. “Bu dağılım âdil midir? Bu dağılım nasıl........

© Yeni Ufuk Dergisi