Amerika’nın dünyanın en ucuz ülkesi olduğunu biliyor muydunuz?

Nominal fiyatlar değil kastım. Bedava deneyimlediği yüksek refahtan bahsediyorum. Bedava değil, çalışıyorlar, denebilir. Ama çalışmakla bu kadar refah olmaz. Hukukun üstünlüğüyle de bu kadar refaha ulaşılamaz, kurumsallaşmayla da…

Kıtlık kavrayışı olmayan sonsuz bir refahtan bahsediyorum. Hatta başına ne geliyorsa bolluktan geliyor.

Peki bu nasıl oluyor? Para basarak mı?

Evet elbette. Amerika dünyaya para basıp ihraç ediyor ve karşılığında refah ithal ediyor.

Ama bu yetmez. Amerika sadece doları basmıyor, dolar döngüsünün merkezini de kontrol ediyor. Parasal dolaşımın kendi üzerinden gerçekleşmesini sağlıyor.

Böylece ülkelerde finansal bağımlılık oluşturan bir jeoekonomik ve jeofinansal güç ediniyor.

Bu bağımlılığın bir gereği olarak dolar rezervi biriktirmek zorunda olan ülkeleri ucuzluk yarışına sokuyor. Bir kölelik yarışı başlıyor. Çin’inden Avrupa’sına herkes Amerika’ya mal satmak için emek dahil maliyetlerini minimize etmeye ve parametrelerini ayarlamaya çalışıyor. Enerji, hammade ve son mamul böylece Amerika’ya gene Amerikanın kendi belirlediği koşullarda akıyor. Amerika bedava bastığı parayla mal alıp rezerv biriktirterek refahını en ucuzdan paylaştırıyor. Kimse neyi niye biriktirdiğini dahi bilmiyor.

Bir tarafta bir somun ekmek için saatlerce ve hatta günlerce çalışan işçiler diğer tarafta bastığı parayla ekmeğini ve diğer herşeyini edinebilen zengin ve müreffeh Amerika…

Ülkelerin rezerv yarışı birbirlerini tüketircesine çetin oluyor........

© Yeni Şafak