Modern dönem hakkındaki değerlendirme ve eleştirilerin yoğunlaştığı temel sorunlardan biri yalnızlıktır. Yaşadığımız dünyanın imkân ve sorunlarını konuşmaya başladığımızda söz döner dolaşır bir şekilde fertlerin giderek yalnızlaşması gelir. Hatta bilişim teknolojisinin gelişimiyle birlikte yalnızlaşmanın daha önce görülmedik şekilde arttığı söylenir. Yalnızlık aslında zıtlıkları barındıran ve bu sebeple de bu yönlerden ele alınması gereken bir durum.

Bu yönlerden biri şu: Yalnızlığın ilk akla gelen anlamı, kişinin başka insanlarla temas ve iletişimin azalması, asgariye inmesi veya tamamen kesilmesidir. Önce ulaşım imkânlarının, ardından iletişim araçlarının, nihayet bilişim teknolojisinin gelişmesi, sırasıyla, akraba, tanıdık ve dostlarla birlikte geçirilen vakti azaltıp teması hızlandırdı, ardından temasa olabildiğince ihtiyaç duyurmayacak şekilde akrabalığı, tanışıklığı, dostluğu daha ziyade uzaktan işitme ve görmenin hazzına sıkıştırdı; nihayet akraba, dost ve tanıdıkların yerini bırakan birlikte yaşamayı hiçbir zaman karşılaşma ve tanışma imkânımız dahi bulunmayan yabancıları maddi ve manevi hanelerimizin baş köşesine oturttu. Bu süreç, iki büyük hadiseyle birlikte ilerledi. Birincisi, modern iş hayatının yoğunluğu, yeni mesleklerin zamansal ve mekânsal uzaklaşmaları zorunlu kılmasıdır. İkincisi, fiilen yaşadığımız dünyanın maddi veçhesini şekillendiren ve........

© Yeni Şafak