Kıbrıs Sorununun en çetrefil konularından biri, kuşkusuz, egemenlik konusudur. Bu konuya çeşitli vesilelerle değiniyorum.

Bu yazımda konuyu Kıbrıslı Rumlar açısından ele alıp irdelemeye çalışacağım.

Kıbrıslı Rumlar yakın Kıbrıs tarihinde “asli unsur”, “ana gövde” ve “egemen halk” olduğunu ileri sürerek, self determinasyon hakkını tek başına kullanmak üzere yola çıktılar.

20. yüzyılın başlarından itibaren adanın kaderini belirleme hakkının kendilerinde olduğunu söyleye geldiler ve Yunanistan ile birleşme kampanyalarını bu iddiaya dayandırdılar.

Zaman zaman imza kampanyaları düzenlediler, Londra’ya heyetler gönderdiler ve 1950 yılında da Plebisit yaptılar.

1954 yılında ise Yunanistan’ın aracılığıyla Birleşmiş Milletlere başvurdular ve “self determinasyon hakkına sahip bir halk” olduklarını ileri sürerek, Yunanistan ile birleşme talebini BM’ye taşıdılar.

1955 yılına geldiğimizde de Enosis amacıyla silahlı mücadele başlattılar.

Kıbrıs Rum toplumu bütün bu girişim ve çabaları self determinasyon hakkına sahip bir “halk” olduğu iddiasıyla yapıyordu. Kıbrıslı Türklerin itirazlarına nüfus yapısını gerekçe göstererek sırtını dönüyordu.

“Siz azınlıksınız, biz çoğunluğuz, self determinasyon hakkı bizim demokratik hakkımızdır” diyorlardı.

Gelgelelim, bütün bu çabalar sonuç itibarıyla başarısız oldu. BM Genel Kurulunda “Kıbrıs halkına self determinasyon hakkı tanıyan” bir karar çıkmadı.

1959 yılında Türkiye ile Yunanistan arasında imzalanan Zürih Anlaşması ve ardından da bütün tarafların imzasını taşıyan Londra Anlaşmasıyla Kıbrıs Cumhuriyeti kuruldu ve Kıbrıslı Rumların egemen bir halk olmadığı, hem uluslararası hukuka, hem de Kıbrıs Anayasasına kazındı.

Kıbrıs Cumhuriyeti iki-toplumlu bir........

© Yeni Düzen