Bizim gibi düşünmeyen, farklı değerlere sahip insanlara karşı duyduğumuz öfkenin en önemli nedenlerinden biri güvenlik endişemiz. Farklılıklarla birlikte var olmayı beceremediğimiz, birine karşı diğerinin egemenlik tehdidi altında yaşadığımız için bu tedirginlik. Herkese yer açan, farklı çiçeklerin boy verebildiği bir bahçede değiliz çünkü. Bahçıvan gücü ele geçirir geçirmez kendi renkleriyle donatmaya meylediyor orayı.

Bazı semboller ürkütüyor bizi. Bizimle özdeşlik taşımadıkları için yaşam alanımızı tehdit ediyorlar. Beni sevmiyorsan kahrol diyorlar. Artlarında gizli tarihi, ideolojiyi öfkeyle çarpıyorlar yüzümüze. Ya sev ya terk et diye haykırıyorlar. Bazıları ise bize çok yakın olmasalar dahi birlikte görülmekten pek çekinmeyeceklerimiz. Kendi sesimizle var olamasak da bizi çok germiyor bu ortaklaşan sesler. Bizim rengimizi silikleştirip yok etmiyorlar en azından.

Acı olan şu ki yanlarında durduğumuz mağdurlar, sırf mağdur oldukları için taraf olduklarımız, gücü ele geçirince yeni zalimlere dönüşebiliyorlar. Bize benzemeyen o mağdurların yanında durmuş olduğumuz için bizim mahalleden kovulmamıza ise ramak kalıyor. Vicdan ülkesi büyük bir yalnızlık coğrafyası.

Dünya büyük bir rekabet alanına dönüşmüş durumda. Ahali, CV’sini parlatmakla meşgul. Öylesine kırılgan öylesine korku doluyuz ki ne kadar değerli olduğumuza dair anlatıyı dillendirerek bir zırh buluyoruz kendimize. Sosyal Medya da başarılarımızı sergilediğimiz birer arena. Ben önemli ve güçlüyüm, sakın ha........

© Yeni Düzen