Kıbrıslı şairler olarak Işık Kitabevi’nde Gazze için Türkçe, Rumca şiirler okuduk dün gece. Dünya Şiir Hareketi’nin çağrısıyla dünyanın dört bucağında gerçekleştirilen okumalara biz de dahil olduk. Kıbrıs Sanatçı ve Yazarlar Birliği, Blckbird Social, güneydeki Edebiyatçılar Birliği ve Barış Konseyi bu geceye katkı koyan örgüt ve kurumlar. Dayanışma gecesi için yazdığım açılış konuşmamı ve şiirimi paylaşmak istiyorum bu hafta.

“Ya açlıktan öleceksin ya da yiyecek almaya gittiğin zaman öldürüleceksin. Bir halkın karşı karşıya bırakıldığı ikilem bu. Bir halk için süresiz vur emri çıkarılmış durumda. Yeryüzünden silinmek istenen Filistin halkı gözlerimizin ta içine bakıyor şu an.

Sayısız trajik hikayeyle dolu Gazze, çok uzağımızda değil. Yürek parçalayan görüntüler geçiyor ekranlarımızdan. Yıkıntılar arasında, çaresizlik içindeki insanların bir tas yemek için verdikleri mücadeleyi, bir tabak makarna alabildi diye bir çocuğun sevinç çığlıklarını izliyoruz. Bir kadın “toprak mı yedireyim çocuklarıma?” diye haykırıyor. Her gün ölüm bir sayı olarak iletiliyor Gazze’den. Hava durumunu dinler gibi dinliyoruz bu sayıları. Bebekler, çocuklar, kadınlar, erkekler… Böylece tasnif ediliyor sayılar.

Sessiz bir soykırımın üzgün gözlemcileriyiz. İçimizde bir isyan yükseliyor. Hiçbir şey yapamamayı taşıyamıyor vicdanlarımız. Dünyanın dört bir yanında Gazze için sokaklara dökülen insanlar var. Biçimlendirmek istedikleri dünya için yeni hamleyi yapmaya çalışanlar, gözlerinde dolar işaretleri parlayanlar görmüyor, işitmiyor bunu. Sanki tüm........

© Yeni Düzen