İnsanın vicdanı, en gürültülü anlarda bile fısıldayan sessiz bir hakemdir. Doğru ile yanlışı, hakkı ile batılı ayıran bir terazidir. Fakat bu terazi, nefsin hileleri ve şeytanın aldatmalarıyla zaman zaman şaşabilir. İşte bu yüzden, Rabbimiz bize Kur’ân’da çok net bir emir verir: “Emrolunduğun gibi dosdoğru ol...”1

Bu ayet, Peygamber Efendimiz’e (asm) hitap etmekte olsa da, ümmeti için de bir düstur niteliğindedir. Çünkü dosdoğru olmak, sadece sözlerde değil, niyetlerde, amellerde, ticarette, dostlukta, kısacası hayatın her alanında geçerli bir emir ve hayat ölçüsüdür.

Doğruluk, insanın hem Allah’a, hem de insanlara karşı dürüst olmasını gerektirir. Kur’ân-ı Kerîm, doğruluğun sadece güzel bir ahlâk değil, aynı zamanda kurtuluş sebebi olduğunu bildirir:

“Ey iman edenler! Allah’a karşı gelmekten sakının ve doğrularla beraber olun.” 2

Bu emir, doğruluğun fert fert değil, topluca yaşanması gerektiğini de hatırlatır. Çünkü bir toplumda yalan, hile ve riya yayılırsa;........

© Yeni Asya