Aralarında vaki olacak sağlıklı ve kalıcı bir ittihad için onların –en azından çoğunda- Üstad ve Risale-i Nur Külliyatının muhteviyatıyla örtüşen aynı fikir ve düşünce vahdeti olmalıdır.

Zira cemaatte sahih/ sağlıklı bir vahdet/ birlik olmaz ise, sayılarının çok olmasının bir faydası olmaz, tam bir ittihad gerçekleşmiş olmaz.1 Bu vahdet için öne çıkan hususlar şöyle sıralanabilir:

1-Her bir Nur Talebesi, Üstad Bediüzzaman’a sadakat göstererek onun âhir zamanın peygamber varisi; müceddidi, Mehdisi ve müçtehidi olarak kabul etmesi; başka şeyh ve hocaların peşine düşmemesidir.2

2-O, Risale-i Nur külliyatını kendi telif etmiş gibi kabul etmesi; onu okuyup akıl ve kalbiyle hazmetmesi, onun ve içindeki iman ve Kur’ân hakikatlerinin neşrini hayatının gayesi olarak bilmesidir.3

3-İhlâs Risalesini her on beş günde bir okuyarak4 oradaki düsturları, Uhuvvet Risalesi’ndeki prensiplerle birlikte derinlemesine hazmetmesi ve pratik hayata tatbik etmesidir. Bu prensipler muvacehesinde bütün Nur Talebelerini nesebî kardeşten daha........

© Yeni Asya