Başka neleri paylaşalım diye sordum kendisine, ‘’İhtiyaçtan artakalanı paylaşmalıyız hatta gerekirse ihtiyacımız olanı da paylaşmalıyız’’ diye tamamladı. Çünkü o gerçekte bizim hakkımız değildir. İhtiyacımız olmayan birçok şey de gerçekte başkalarının ihtiyacıdır.

Kendisine, ”Tanıdığım birkaç yoksula rastladığımda, ki geçtiğim yollarda hemen her gün 2 tanesini görüyordum, selâmlaşıp nasipleri olanı veriyordum. O esnada tanıdığım bir abla beni gördü. Ofise girdiğimde bana ‘Şu para verdiğin çelimsiz kadın var ya bizim mahallede oturuyor ve senden varlıklı dedi’ duyunca canım sıkıldı, dikkat ederim dedim. Ablanın söylediğini de genelleştirdim galiba. Artık onları görünce elimi cebime atmak şöyle dursun, görünce yolumu değiştirmeye başladım. Hatta son zamanlarda cimrileştim de şimdi daha önce yardım ettiğim birkaç kişiye de yardım etmek hiç içimden gelmiyor” dedim.

Tebessüm etti, ‘’Evet cimrileşmişsin doğru, bak bir çay dahi ısmarlamadın’’ dedi,........

© Yeni Asya