İbret alınacak siyası bir olgunluk…

Ali Sandıkçıoğlu

Son günlerde ülkemizde siyası alanda maalesef yine tansiyon yükseldi.

Siyasi partilerimizin sayın genel başkanlarından fikirlerini veya muhalefetlerini daha güzel üsluplarla ifade etmeleri mümkün iken çocuklarımız, gençlerimiz, milletimizin tarafından pek de hoş karşılanmayan şekilde birbirlerine hakarete varacak derece de konuşmalar yapıyorlar

Bu yüzden yıllar önce yaşadığım bir hatıramı bugünkü yazımda konu edinmek isterim:

1959 yılında Tekamül okumak için Rize’den vapurla İstanbul’a gelmiştik.

(Topçular’da okuyorduk 60 ihtilalı oldu. Kurslar kapandı. Hepimiz köylerimize döndük.)

İstanbul’a ikinci gelişim 1965 yılının ilk aylarıdır.

Teferruata girmeden o zamanlar İstinye’de çok sayıda taş ocakları vardı.

Dayılarımın, komşulaımızın işlettikleri taş, mıcır ocakları vardı.

Birçok komşumuz ve civar köylerden insanlar bu taş ocaklarına çalışırlardı.

Bazı Rizeli hemşerilerimiz de İstinye’de çilekçilik ve süs çiçekçiliği yaparlardı.

Şimdi binalarla kapalı olan arazilerin birçoğu geçmişte çilek veya çiçek tarlası idi.

Taş ocaklarında işlerin bütünü el gücü ile yapılırdı.

Sonradan taş kırmak için kongasor çıktı.

Taşlar kırılarak mıcır haline getirilmeye başlandı.

60 ihtilalinden önce İstinye’de kireç ocakları da vardı. Çalı ile yanan kireç ocakları.

Rahmetli dedem de o kireç ocaklaının kahyası idi. (Hikmet

Kahya)

İnkılap olunca, kireç ocakları yasaklandı ancak taş ocakları uzun yıllar devam etti.

Komşu köyümüzün, eski adı (Aşağı silyan) yeni adı ise YOKUŞLU olan köyden İslamoğlu kabilesinden olan birçok insanın İstinye’de taş ocakları vardı.

Bunlardan birisi de Rahmetli babamın da dostu olan “Sarı ALİ” lakaplı ALİ ASLAN (İSLAMOĞLU) idi.

(Babam o yıllar köyde terzi olduğu için herkes kendisini tanırdı.)

Abisi Yunus İslam, Akrabaları Mehmet İslamoğlu, İslam İslam, Halil İslam, Hasan İslam ,Cemal Aslan, Hasanbey İslamoğlu. Hepsi İstinye’nin ileri gelenlerindendi. Çoklarının taş ocaklaır, bazılarının da bakkal veya kahveleri vardı.

Bunların bir kısmı sağ partilerde, bir kısmı ise de sol partilerdeydiler.) (O zamanın en önemli partileri DP ve CHP idi. Daha sonraları AP ve CHP partileri idi.

O zamanlar şimdiki gibi gurbetçilerin evi odaları, daireleri yoktu.

Ocakların kenarlarında derme çatma barakalarda kalırlardı.

İstinye çarşısında tarihi çeşmenin karşısında (Emirgan cad. no: 3’te Sadece Sarı Ali’nin yazıhanesi vardı.

Bütün komşuların mektup adresi orası idi.

Postacı mektupları oraya bırakır, çarşıya inenler sorar mektubu gelenler; Oradan sıladan gelen mektuplarını alırlardı.

Ben İstinye Kur’an kursun öğretmeni iken: Zaman, zaman Sarı Ali’nin, Hasan bey İslamoğlu’nun ve Osman Kabil’in, Osman Kaplan’ın yazıhanelerine uğrardım.

Sarı Ali önceleri kendisi: CHP. Sarıyer yönetiminde idi.

Sonraları yaşlanınca aktif siyaseti bırakmıştı. (Eski........

© Yeni Akit