Θα ξυπνήσει κάποια μέρα και πάλι μέσα στις ψυχές των 300 της Βουλής μας και των οικονομικών μας παραγόντων το ευλογημένο ελληνικό… Φιλότιμο; Εσείς τι λέτε, να ελπίζουμε;

Στην εποχή μας σαν το «χρήσιμο» φιλότιμο υπάρχουν και οι λεγόμενοι «χρήσιμοι» ηλίθιοι… Είναι ιστορικά δεδομένο ότι στην πατρίδα μας, πέρα από τα θαλασσόβρεχτα ακρογιάλια, τον καταγάλανο ουρανό, τα ρομαντικά ηλιοβασιλέματα, υποτίθεται ότι είχαμε (δεν το βάζω σε ενεστώτα) και το μοναδικό στην υφήλιο χαρακτηριστικό γνώρισμα που το ονομάζουμε «φιλότιμο» και δεν μεταφράζεται σε άλλη γλώσσα με… Τίποτε!

Θα μου πείτε, φίλες και φίλοι αναγνώστες ότι τα ακρογιάλια μας, τις τελευταίες
δεκαετίες, μετά τις επιδρομές των συναλλαγματοφόρων ορδών και των ντόπιων επιδρομέων μπορεί να παραμένουν θαλασσόβρεχτα αλλά έχουν εμπλουτισθεί με μύριους τόνους βιομηχανικών υπολειμμάτων της καταναλωτικής μας κοινωνίας σε σημείο ώστε σε κάποια μέρη να μην μπορείς να ξεχωρίσεις πια το υγρό στοιχείο από την γήινη μάζα των κάθε λογής σκουπιδιών…

Και μπορεί ακόμα να πείτε ότι οι λυρικές αναφορές στον καταγάλανο ουρανό είναι πλέον θέμα αρχαιολογικού ενδιαφέροντος και αξίας καθότι η τρέχουσα πραγματικότητα του φωτοχημικού νέφους που προήλθε από την ραγδαία αστικό-βιομηχανοποίηση του ελλαδικού χώρου μας στέρησε τον καταγάλανο ουρανό…

Συμφωνώ με τις διαπιστώσεις και θα υπερθεματίσω υπενθυμίζοντας στον εαυτό και σε εσάς ότι ταυτόχρονα........

© Xronos