Değerli okuyucularımız, herkese dua ve selamla yazıma başlıyorum. Gittikçe insanlar arasında bir soğukluğun baş gösterdiği ve zamanın sınırlı olduğu gerçeğinin farkında olmayan bir insanlığın en üst sınırını yaşıyoruz.

Zaman hızla akıp giderken ve ömrümüzü tüketirken, bizler de bu akışa kapılıp gidiyoruz. Ancak bu gafletten bir türlü kendimizi alıkoyamıyoruz. Sanki bir rüyadayız; başımızdan geçen olaylar, hayat akışımız bir film şeridi gibi gözlerimizin önünden geçiyor. Uyanamayan bir devrin insanları gibiyiz. Ancak büyük bir musibetle, ölümle veya felaketle karşılaştığımızda kısa süreliğine de olsa kendimizi sorguluyor, hayatın ve yaşamın idrakine varıyoruz. Fakat bu........

© Van Havadis