Ne kadar da kolay karıştırıyoruz bazı şeyleri.
Samimiyeti, haddinden fazla ulaşılabilir olmakla.
Mütevazılığı, özgüven eksikliğiyle.
Sessizliği, yetersizlikle.
İyi niyeti, saflıkla.
Ve sabrı, boyun eğmekle…

Oysa her kavram, kendi iç sesiyle anlam bulur. Her erdem, ÇARPITILDIĞINDA bir zayıflık gibi gösterilir. Güzel olanın karanlıkta kalması, çoğu zaman onun gösterişsizliğindendir. Biz görmemeyi seçtiğimizde, hakikat orada durmaya devam eder ama üzerini başka kelimelerle örteriz. ÇÜNKÜ HIZLI TANIMLAMAK, DERİNLEMESİNE DÜŞÜNMEKTEN KOLAYDIR.

Bugün bir insan samimi olduğunda, ona hemen ulaşıp onu her an müsait sanıyoruz.
Mütevazı biriyle karşılaştığımızda, onun kolay........

© Turktime