Bende herkes gibiyim. Dünya gerçeklerini oldukları gibi değil de olmalarını istediğim gibi bakıyorum.

Modern dünyanın en büyük illüzyonlarından biri, teknolojik ilerlemenin bizi birbirimize daha çok yaklaştırdığı yanılgısıdır. Oysa ekranlarımızdan yansıyan suretler, temasın yerini alırken; içimizdeki güven, yerini kuşkuya, aidiyet ise yerini fırsatçılığa bırakmıştır. Artık kimse kimsenin kalbine uğramıyor, yalnızca menfaatlerin kesişim kümesinde kısa bir mola veriyoruz.

Toplumun dokusu, giderek çözülüyor.
İnsan, insana temas etmiyor; yalnızca kullanıyor.
Sözde bireyselleşme adı altında, ben-merkezli bir ego şişkinliği yaşıyoruz. Bu narsistik yapılar, duygularla değil, verimlilikle çalışıyor. Ahlâkî pusulalar yerini çıkar hesaplarına bırakmış durumda. “Ne hissediyorsun?” sorusu değil,........

© Turktime