Bizim evin yakınında birçok okul var. Bazı sabahlar okul saatinde arabayla bu okulların önünden geçiyorum. Ortalık ana-baba günü oluyor ve çocuğuna servis çeken ebeveynler trafiği mahvediyor. Fazladan birkaç adım atmamak için okulun tam önünde durma mücadelesi büyük bir kaos oluşturuyor. İşin kötüsü kendilerine kızan ve korna çalan araçlara el kol hareketleriyle tepki gösteriyorlar. Artık nasıl bir ortamsa herkes sinirli… Aracı yolun ortasına koyan anne de kızgın, arkadaki araçta beklemek zorunda kalan baba da… Ama buradaki asıl konu anne veya baba değil. Ben çocukları düşünüyorum. Çünkü her sabah arka koltuktan bu duruma şahit oluyorlar. Ebeveyn yapıyor, çocuk yaşıyor ve her gün yaparak-yaşayarak çok etkili bir öğrenme gerçekleşiyor. Bir çocuğun her sabah daha okula adımını atmadan, toplumsal kuralları çiğneme üzerine ders alıyor olması çok korkunç bir durum değil mi? Bu çocuk muhtemelen hayat bilgisi dersinde öğrendiği birçok şeyi unutacak. Ama herkesin hakkına girerek yolun ortasına arabasını bırakan anne babasının bu davranışını asla unutmayacak. O yüzden “Çocuğumun eğitimi benim için her şeyden daha önemli” diyen ebeveynler önce aile içi müfredatı bir gözden........

© Türkiye