Bozkurtlar Romanının en sevdiğim bölümü Yamtar ile Hristiyan Papaz arasında geçen tartışmadır.

Bana kalırsa Türklerin İslam’ı kabulündeki mantığı en güzel şekilde anlatan yazar Atsız’dır.

***

Hiç değişmedi Batı… Hep kan emdi. Ezdi, sömürdü, yok etti… Tarih ötesinden Vahşi Tanrılar edinmişti… Canavarlaşan, birbirini öldüren, analarına, kız kardeşlerine tecavüz eden tanrılardı bunlar…

Kopamadı Batı bu sapkınlıktan. Vazgeçemedi bu inançtan…

Ne peygamber tanıdılar ne ahlak! Ne din bildiler ne de kutsal kitap!

Değiştirdiler, kendilerine uydurdular.

Hz. İsa tertemiz hayatıyla onların elinde puta dönüştü. Pagan inançlarına benzettiler Hristiyanlığı... İncil kutsal kitap olmaktan çıktı. Tahrif ettiler Allah kelamını.

İSA: BARIŞ DEĞİL, KILIÇ GETİRDİM

Alın size muharref İncil’den bir garabet…

İsa; “Yeryüzüne barış getirmeye geldiğimi sanmayın! Barış değil, kılıç getirmeye geldim. Çünkü ben babayla oğulun, anneyle kızın, gelinle kaynananın arasına ayrılık sokmaya geldim. İnsanın düşmanı kendi ev halkı olacak.” … (Mar.9:41; Luk.12:51-53; 14:26-27)

Batı hâkimiyetindeki dünyadan fitne ve fücur neden eksik olmuyor sanıyorsunuz? İşte muharref İncil ayeti ortada…

Ne beklersiniz bu inançtan? Vahşet, soykırım ve acıdan başka…

YAHUDİ FARKLI MI?

Hz. Davut’un dini de kitabı da… Hz. Musa’nın imanı; Tevrat’ı da hep tahrifata uğradı İsrailoğullarınca…

Hep bu sapkınlıklar din oldu onlar için.

İnançları bu olunca, yaptıkları da farklı olmadı. Kaç Peygamber katlettiler. Kaç dini yok........

© Türkgün