Güney Kıbrıs’ta İsrail vatandaşlarının artan arsa alımları üzerine Türkiye’de ve Kıbrıs’ta yükselen sesler, oldukça tanıdık: “El mi değişiyor?”, “Demografik dönüşüm mü yaşanıyor?”, “Güvenlik tehdidi olabilir mi?” Peki ama bu söylemleri ciddiyetle sorgulamak gerekmez mi?

Uluslararası düzlemde yabancıların toprak edinmesi, artık neredeyse her ülkede normalleşmiş bir süreçtir. Bugün Berlin’de bir Türk’ün ev alması, New York’ta bir Faslının apartman satın alması nasıl karşılanıyorsa, Kıbrıs’ta bir İsraillinin mülk edinmesi de öyle görülmelidir.

***

Bugün Almanya’da yaklaşık 500 binden fazla Türk vatandaşı ev sahibi. Berlin, Köln, Hamburg gibi şehirlerde büyük konut projelerinde Türk ve Müslüman yatırımcıların ciddi payı var. ABD’de, New Jersey veya Michigan gibi eyaletlerde Müslüman göçmenler mahalleler kurdu, evler aldı, ticaret yaptı. Fransa’nın Marsilya, Lyon gibi şehirlerinde Cezayirli ve Tunuslu Müslümanlar artık yerleşik orta sınıf konumundalar.

Hiç kimse “bu bir güvenlik tehdidi” diyerek onların mülk edinme hakkını sorgulamıyor. Aksine, bu durum entegrasyon ve ekonomik güçlenme olarak görülüyor.

Aynı hakkı Kıbrıs’ta bir İsrail vatandaşına, İngiliz’e ya da İranlıya çok göreceksek, bu evrensel hukukla çelişmez mi?

***

Bir ülkenin, hele........

© Toplumsal