Takvimi açtım, 7 Ekim yoktu.
Bir yaprak eksilmişti. Ne kan vardı gazetelerde ne siren sesleri yankılanıyordu şehirlerde. Çocukların gülüşü sabaha karışıyordu; insanlar sabaha kahve kokusuyla değil, umutla uyanıyordu. Dünya, bir günlüğüne savaşsız nefes almıştı.
Ve düşündüm: “Ya gerçekten böyle olsaydı? Ya 7 Ekim hiç yaşanmasaydı?”

Bir günün tarihi
kanla değil,
gülüşle yazılsaydı,
çocukların gözleri gökyüzü kadar berrak,
insanların kalpleri toprak kadar geniş olsaydı…
O zaman 7 Ekim,
acı değil, barış olurdu.

Ama takvim gerçeği saklamaz. 7 Ekim var, hem de acısıyla, ölümleriyle, yıkımıyla var. Barışın mümkün olduğunu hayal etmek kolaydır; zor olan, onu yaşanır kılmaktır. Çünkü barış,........

© Toplumsal