Size önce o meşhur hikâyeyi anlatayım ki her şey yerli yerine otursun. Siyaset bilimci Michael Meyer, bir zamanlar bir ilkel kabilede yaşananları aktarır.

Kabilenin bir büyücüsü vardır; görevi, kuraklık zamanlarında tanrıları ikna edip yağmur yağdırmaktır.Bir gün, bu ritüelleri şüpheyle izleyen bir Avrupalı etnolog, büyücüye meydan okur: “Madem o kadar hünerlisin, hadi şimdi yağdır da görelim.” Bizim şaman, kendine olan güveniyle kollarını sıvar, en afili danslarını sergiler, tanrıların en sevdiği ilahilerini okur ve gökyüzüne doğru anlamsız ama etkileyici sesler çıkarır. Saatler geçer… Fakat gökyüzünden tek bir damla dahi düşmez.

Etnolog, zafer kazanmış bir edayla sırıtır ve “Gördün mü, sistemin çalışmıyor” der. İşte tam o anda, büyücü asıl ustalığını konuşturur. Asla “Pardon, yanılmışım”demez. Bunun yerine, başarısızlığın kusursuz nedenlerini bir bir sıralar: Bu yabancının küstah ve inançsız varlığı tanrıları fena halde gücendirmiştir. Halk, ritüele yeterince yürekten katılmamıştır. Ya da belki tanrılar, bu densizliğe bir ders vermek için yağmuru kasten göndermemiştir. Sonuç? Yağmurun yağmaması, büyücünün yönteminin yanlış olduğunu kanıtlamak yerine, tam tersine, onun ne kadar karmaşık ve ilahi bir düzene hizmet ettiğini gösterir. Adam, başarısızlığından bile bir zafer çıkarmıştır.

Şimdi bu sahneyi zihnimizde donduralım. Büyücünün peştemalini çıkarıp yerine bir takım elbise giydirelim, elindeki kemik çıngırağı da son model bir mikrofona dönüştürelim. Gördüğünüz gibi, binlerce yılda dekor ve kostüm değişse de, oyunun kendisi hiç değişmemiştir.

Modern siyasetin büyücüleri, vaat ettikleri o bereketli yağmurlar bir........

© Tigris Haber