Fısıltılar… Bedenin hafızasında saklı sevgisizlik izleri… Sana aslında kim olduğunu hatırlatan suskun bir gölge gibi, Kimliğinden kaçarken bile peşini bırakmayan bir yankı…

Büyük şehirler çok göç aldı. Birçok aile, büyük hayallerle yola çıktı. Geçmişin yükünü, umutlara tutunarak taşımaya çalıştı. Yer edinmenin, çare bulmanın, kabul görmenin çabasıyla…

Dilini, adetini, kılık kıyafetini — hatta ismini — kabul ettirmenin sancılı yollarında yürüdü.

Ve arada sıkışan çocuklar… Sevginin dilini, dokunuşunu, takdir edilmenin onurunu; Geçim savaşının gürültüsünde yitirdi. Aile olmanın yüküyle yorulmuştu anne-baba; Çocuk ise kimliğiyle baş başa bırakılmıştı.

Nereye ait olduğunu bilemedi çocuk. Okula gitti, örselendi. Çocuk olmak istedi, görülmedi. Belki hiç şiddet görmedi ama…........

© Tigris Haber