En uzun gün
Diğer
29 Haziran 2025
21 Haziran yaz gündönümünü, zakkumlarla bezeli bir yeşilin, o sonsuz maviyi çerçevelediği bir doğa harikası üzerinde geçirdim.
Hazirana da taşan tüm uğursuzlukları, mevsim dönümündeki rüzgarlara katmak vadiyle dolu bu küçük sevimli köyde elimden düşürmediğim o kitaptaki öğüde uyup, yol boyu dizilmiş incir ağaçlarının kokusunu içime çekip, yaban incirlerinin olgunlaşmasını gözledim, keçilerle selamlaştığım ince uzun yolun sonundaki dut ağacının meyveleriyle ilk kahvaltımı yaptım.
“Yaz gündönümünde yabani çalıların, orman bitkilerinin şans aşıladığı sanılır. Bugün eğreltiotlarının şarkısını duymak için ormanlara yürünür” (Deniz Gezgin, Doğa Defteri)
Ben de çağrıya uyup sonu denize çıkan ormanlara daldım.
Çok soğuk bir kıtada geçirdiği kısa, soğuk günlerin eriştiği yazları bu köyde geçiren arkadaşım, ortadaki vazonun içine, ince uzun bir dalın ucunda göz alıcı sapsarı çiçekleri olan bir bitki koymuştu.
“Bunun adı ne” dedim.
“Bilmem yol kenarları bunlarla dolu, oradan topladım, yürüyüşte görürsün sen de” dedi.
Sonra eve tamirata gelen, köh köh öksüren, elinde mala, sıva olmadığında hep sigara bulunan usta “Sığırkuyruğu o” dedi, “ben kaynatıp kaynatıp içiyorum, her şeye iyi geliyor” diye devam etti
Arkadaşım gözüme baktı, gülüştük.
Bu yıl gün ışığına her zamankinden çok muhtaç hissediyorum kendimi.
Saçmalıklar, savaşlar, acılar, en iyi saçmalayan hezeyanlı adamların krallıklarıyla taçlanınca, insanın geceleri kendisini uykunun koynuna bırakmasına mani oluyor.
Uzun, kısa, tüm günleri tükenmeyen ev işleriyle geçen emekçi annemin en nihayet dinlenceye çekildiği zamanlarda, koltuğunun başucundaki saatli maarif takviminden yaprak koparıp, ritmini bir saat gibi doğanın döngüsüne ,sürekli kaçırdığı zamandaki geçmişe, o an’a kuruşunu anıyorum.
Ben de Doğa Defteri kitabına düşülmüş özenli, ahenkli notlara sürekli göz gezdiriyorum.
“Yaz gündönümünde en kısa gecenin ardından mevsimi çevirecek rüzgarlar bir kez daha esmeye başlar”
Nerdee… Ankara’da yaprak kıpırdamıyor , kuraklık........
© T24
