Ancak, insanlar, bunca ölüme, zamansız vedaya, cinayetlere, savaşlara, kıyımlara, vahşetlere, kan ve gözyaşlarına karşın silahlara veda etmiyor, edemiyor, hayret. Dahası, sözde; siyasetçilerin, bilim insanlarının, uzmanların ve askerlerin bir bölümü ile kanlı paralarını çoğaltmaya çalışanlar, havadan ve karadan atılarak toplu cinayetlere neden olan silahları geliştirerek üretmeye, ticaretini yapmaya çalışıyorlar, kaçakçılığa ürün hazırlıyorlar.

Acaba, şu örneği nasıl karşılarsınız?

“Silahlara Veda” (A Farewell to Arms), Amerika Birleşik Devletleri yurttaşı, romancı, kısa öykü yazarı ve gazeteci Ernest Miller Hemingway (1899-1961) tarafından 1929 yılında yazılan, ve tarihin en utanç verici şiddet türlerinden birisi olan 1. Dünya Savaşı’nda, Amerikalı bir erkek sağlık görevlisi ile İngiliz kadın hemşire arasında yaşanan bir aşkı ve savaşların yıkıcılığını anlatan bir roman.

Roman, yapımcı David O. Selznick, yönetmen Charles Vidor ve metin yazarı (Senarist) Ernest Hemingway tarafından 1957 yılında, 20 milyon kişinin izlediği bir filmle sanat dünyasına kazandırıldı. Filmde başrolleri Rock Hudson, Jennifer Jones ve Elaine Stritch paylaştı.

Bu satırların yazarı romanı okuyanlardan ve filmi izleyenlerden biri, hem de gözyaşları dökerek.

“Silahlara Veda” gibi çok okunan bir romanın yazılışından ve çok izlenen bir filmin hazırlanmasından yaklaşık 70 yıl sonra, Türkiye’de bir sporcu, bir gazeteci-yazar, şiddetsiz, sevgi, dostluk ve barış içinde yaşanması gereken Türkiye ve Dünya için gönüllü çalışan bir insan çıkıyor, “ Canlara değil, silahlara veda” diyor ve çağrısını umutla sürdürüyor.

Bilindiği gibi 28 Ekim 2025 tarihli yazımı, “Sevgi, Dostluk ve Barışın Türkiye’si İçin!...” başlığıyla sunmuştum.

Anımsarsanız, gelecek yazımda, umuduma ve buruk mutluluğuma neden “ancak” kelimesini eklediğime değineceğimi belirtmiştim.

Çünkü, neredeyse yarım yüzyıla yaklaşan süre içinde kanlara, canlara, gözyaşlarına ve halkın........

© Sonsöz