Hayır, hayır, hayır…Yapacak çok şey var ve siz, sizler yapacaksınız, yapmalısınız. Yoksa…

Sorunları dile getiren, yakışıksız ve utanılması gereken çok ünlü bazı insanların söz ve davranışlarını isim vererek, kaynak göstererek anlatan, yalan, iftira, hakaret, tehdit, sahtecilik, kumpas, ayırımcılık, savurganlık, yetkileri kötüye kullanma ve daha da ekleyebileceğimiz çok kollu, çok dilli, çok bacaklı, ancak tek gövdeli, beyin ve yürekleri gerçekten engelli canlıların, akıl almaz, vicdanlara sığmaz karar ve uygulamalarını paylaşan iki veya çoklu insanların hemen hemen tümü, konuşmalarını şöyle bağlıyorlar.

“Yapacak bir şey yok.”

Hayır, toplumsal genleri bozan, daha doğmamış annelerin, çocukların, hayvanların ve doğamızın kıyımının, gelecekte de akacak olan kan ve gözyaşlarının korkutucu habercisi dört kelimeye asla katılmıyorum.

Buna karşılık, evlerde, salonlarda, açık alanlarda, gazetelerde, televizyonlarda, radyolarda, sosyal medyada, yazımın girişinde dile getirdiğim şiddet türlerini birlikte sonlandıracaklarını, başaracaklarını dile getiren kadın, erkek gönüllü kahramanlar da yaşıyor Türkiye’de, başka topraklarda. O kahramanların yapacakları çok şey var, ayrıntıya girmeden belirtiyorum, çok şey yapıyorlar, toplumun büyük kesimi duyarsızlık dünyasında yaşarken.

O duyarsız büyük kesim, yazlıklarda, tatil beldelerinde, köylerde, kasabalarda, mahallelerde, kentlerde kahvehanelerde, lokallerde zamanlarını öldürüyor. Onlar saatlerce taş oynarken, milyonlarca dar gelirli, asgari ücretli veya sosyal güvencesiz işlerde çalışanlar ekmeklerini taştan çıkarmak için çabalıyorlar. Türkiye, kahvehaneleri, kafeleri, lokalleri, hastaneleri ve hapishaneleri dolu olan bir ülke. Türkiye, ekmek ve ucuz yemek kuyruğu, biraz ucuz gıda bulabilmek için Pazar yerleri ve marketleri de dolu olan bir ülke.

Ey, “Yapacak Bir şey Yok” diyenler, nerede yaşıyorsanız, Türkiye’de veya başka topraklarda, böyle........

© Sonsöz