Türkiye ekonomisi yaklaşık sekiz yıldır kriz koşullarında yönetiliyor. 2018’den bu yana yaşanan döviz krizleri, pandemi süreci, kur şokları, yüksek enflasyon ve ardından gelen “dezenflasyon programı” adı altındaki sıkı para politikaları... Tüm bunlar krizi çözmek yerine kalıcı hale getirdi. Bugün artık kriz bir geçici hal değil, bir yönetim biçimi, hatta bir ekonomi politikası olarak karşımıza çıkıyor.

Sekiz yıldır süren kriz politikaları halkın sofrasında açtığı sonuçlara bakılırsa;Sofralar alev alıyor.

* Ücretlilerin milli gelirden aldığı pay 7’den %’e düştü.

* Enflasyon karşısında reel gelir eridi.

* Tasarruf yapabilenlerin oranı azaldı, borçluluk arttı, kredi kartları patladı.

* Genç işsizliğ ve kayıt dışı istihdam patladı.

* Üretim değil, tüketim ve rant önceliklendirildi.( Sanayi üretiminde üst üste sürekli gerileme görülmekte)

Kamuoyuna “enflasyonla mücadele” diye sunulan bu süreç, gerçekte toplumun büyük bölümünü sistematik biçimde fakirleştiriyor. Merkez Bankası’nın faiz artırımlarıyla birlikte krediye erişimin zorlaştırılması, kamu maaşlarının baskılanması, asgari ücretin yılda bir........

© Sonsöz