Hayat yolculuğunda hepimizin zihninde yankılanan iki kelime var: keşke ve iyi ki. Bazen gecenin bir yarısında uyandığımızda, bazen bir şarkının ortasında ya da bir sokakta yürürken ansızın çıkıveriyor karşımıza. Biri içimizi acıtırken, diğeri yüreğimizi ısıtıyor.
Keşkeler, çoğu zaman içimizi kemiren pişmanlıkların izleri oluyor. Söylenmemiş sözler, gidilmemiş yollar, cesaret edilemeyen adımlar… “Keşke farklı davransaydım, keşke bir şans daha verseydim,” gibi cümleler beynimizi bir kurşun gibi delip geçiyor. Bu düşünceler bazen o kadar derinleşiyor ki, geçmişin gölgesinde kaybolmamıza sebep oluyor.
Ama bir de iyi ki’lerimiz var. Kalbimizi aydınlatan, yüzümüzde bir tebessüm oluşturan, “İyi ki yapmışım,” dediğimiz anılar… Bir dostluk, bir sevgi, bir karar, belki bir vazgeçiş bile. Ne olursa olsun, içimizi rahatlatan, kendimizle barışmamıza vesile olan güzel anlar bunlar.
Ben inanıyorum ki, keşkeleri azaltmak ve iyi ki’leri çoğaltmak bizim elimizde. Her yeni gün, geçmişten ders alarak daha bilinçli bir şekilde yaşamak için bir fırsat. Cesur kararlar almak, sevdiklerimize değerimizi göstermek, kendimize karşı dürüst olmak… İşte bu seçimler, ileride pişman olmamak için atılan küçük ama güçlü adımlar.
Hayat öyle hızlı geçiyor ki… Bir bakıyoruz yıllar geçmiş, geriye sadece hatıralar kalmış. O yüzden bugün, tam da şimdi, kendimize sormalıyız: “Bugünüm, yarının iyi ki’si mi, yoksa keşke’si mi olacak?”
Sizleri bu satırlarla baş başa bırakırken, kendi hayatınızda dönüp baktığınızda daha çok iyi ki’niz olsun isterim. Çünkü insanın kalbini en çok huzur besler, huzurun da yolu, doğru zamanda doğru adımı atmaktan geçer.
Hayat, iki kelimenin kıyısında akıp gidiyor aslında: keşke ve iyi ki. Her sabah birini........

© Sonsöz