Geçtiğimiz perşembe günü Neve Şalom Sinagogu’ndaki cenaze töreninde arka sıralarda birinci derece bir yakınımı kaybetmişçesine hüngür hüngür ağladığımı görüp, mendil uzatan tanıdıklar, Rav Haleva’nın kaybının benim için bir dönemin de kapandığının sembolü olduğunu bilmemekteydi.

Hahambaşımız Rav İsak Haleva, sadece bir öğretmen, bilge, dost, sırdaş değil aynı zamanda da anne ve babamın hayatta olduğu, Şişli Sinagogu’nun hain terör saldırısından evvel her cumartesi koridorlarında vakit geçirdiğim güzel zamanlarının tanığı ve hatırasıydı.

Türk Yahudileri Hahambaşısı Rav İsak Haleva... İlkokula başladığım seneydi. Annemle babam elimden tuttukları gibi bir Şabat sabahı beni Şişli Sinagogu’na sabah duasına götürmüşler, sonrasında da Rebi Haleva’ya teslim etmişlerdi. Aradan geçen 30 küsur senede irtibatımız hiç kesilmemiş, nerede görse “Moşon” diye seslenişi kulaklarımda çınlamıştı.

Bir toplum lideri, bir Hahambaşı düşünün…

Annenize son........

© Şalom