Yolun doğrusunu bilemem. Çünkü yolun kendisiyim. Seçtiğim yol oluyor. Adımlarımla yol yapılıyor. Gidersem benim. Gitmezsem yine benim. Yol benim. O yüzden bana her yol doğru oluyor. Yolun doğrusunu tayin edebilecek ben değilim. Benim dışımda birisi bana doğru yolu göstermeli. Olabileceğim her ihtimali bilmeli. Sapakları görmeli. Düşebileceğim çukurlara vâkıf olmalı. Zamandan aşkın. Mekandan münezzeh. Ezelî. Sonra ancak O bana söyleyebilir: Doğru yol neresidir? Evet. Âşıkların âşık olması lazım yolun doğrusunu görebilmeleri için. Çünkü Mâşuk ile bilinecek doğrusu yolun. Geometride nokta gibi. Yalnızken sonsuz sayıda doğru geçebilir üzerinden. Ama ikincisiyle yolu 'bir' olur. Başka ol(a)maz. Bana benden öte nokta lazım o yüzden. Yolumun sabitlenmesi için ikincimin de sabitlenmesine ihtiyacım var. Aşk bundan başka ne?

Âlemlerin Rabbine hamdederek başlayan Fatiha biterken 'sırat-ı müstakîme hidayet dilemeyi' öğretiyor. Görebilirsen bunda da nice hikmetler var. Bak, birincisi, 'Âlemler Rabbi' gösterebilir ancak yolun doğrusunu. Çünkü O 'Âlemler Rabbi.' Bütün âlemlerin Rabbi. Ve cümle ihtimaller ilminde mevcut. Sen olabilmenin her........

© Risale Haber